Negocjacje to dwustronny proces komunikowania się, w którym obie strony chcą osiągnąć porozumienie- sukces- jak największą korzyść dla siebie. Ale bez wspólnych interesów nie ma po co negocjować, a z kolei bez sprzecznych interesów- nie ma o czym. Czyli można uznać, że windykator i dłużnik to dwaj biznesmeni, którzy próbują „ugrać” jak najwięcej na swoją korzyść- nie tylko finansową. Bez kompromisu, nie ma owocnych negocjacji. Ludwig Erhard tak o nim mówił: “ Kompromis to dzielenie ciastka w taki sposób, aby każda ze stron wierzyła, że otrzymała ten większy kawałek”. Zasada numer 1- to windykator prowadzi negocjacje, a nie oddaje pola rozmowy dłużnikowi. Ale przyznaję, czasem może być to trudne do zrealizowania w rozmowie telefonicznej. Steve Gates powiedział: “ Posiadać przewagę negocjacyjną to jedno, a umiejętnie tę przewagę wykorzystać do osiągnięcia swoich celów, to zupełnie co innego”.  I absolutnie nie chodzi mi o rozmowę z pozycji siły- to nieprofesjonalne.  Chodzi o to, by windykator był pewny swoich racji i umiejętnie potrafił wytłumaczyć je dłużnikowi. John Kennedy mówił: “ Obyśmy nigdy nie negocjowali w strachu, ale obyśmy również nigdy nie bali się negocjować”. Jeśli windykator straci w rozmowie pewność siebie, to wówczas taką rozmowę równie dobrze może już zakończyć niepowodzeniem- lub też starać się wrócić na „właściwe tory”. Pewność siebie windykatora oznacza panowanie nad rozmową oraz budowanie autorytetu w oczach dłużnika- stajemy się wówczas godnym partnerem do rozmowy z nim. Gerard Nierenberg powiedział: “Negocjacje są instrumentem ludzkiego postępowania, narzędziem, którym każdy może się posługiwać równie skutecznie”.  To zdanie jest kolejnym dowodem na to, że każdy może stać się dobrym windykatorem- czego moja skromna osoba jest najlepszym przykładem. A jak to uczynić?  Z jakie negocjacyjnych „sztuczek” korzystać w rozmowie z dłużnikiem? Tego i jeszcze więcej dowiecie się oczywiście z mojego kursu, jak również niebawem z bloga